Ovidio

Publio Ovidio Nasón (latín: ''Publius Ovidius Naso'') nado en Sulmona o 20 de marzo do 43 a. de C. e finado en Tomis, actual Constanza no mar Negro no 17 ou 18 d. C., foi un poeta romano que escribiu sobre temas de amor, mulleres abandonadas e transformacións mitolóxicas. Cóntase, xunto con Virxilio e Horacio, como un dos tres poetas por excelencia da literatura latina. Ovidio foi amplamente considerado o máis grande mestre do dístico elexíaco. A súa poesía, moi imitada durante o final da Idade Antiga e a Idade Medieval, tivo unha influencia decisiva na arte e a literatura de Europa durante moitos séculos.

Ovidio escribía en dísticos elexíacos con só dúas excepcións: o seu ''Medea'' perdida, os dous fragmentos da que se conservan están en trimetres iámbicos e en anapestos, respectivamente, e a súa grande ''Metamorfoses'', que escribiu en hexámetros dactílicos, o mesmo que a '' Eneida '' de Virxilio e os poemas épicos (''Ilíada'' e a ''Odisea'') de Homero. Ovidio ofrece unha épica diferente á dos seus predecesores, unha historia cronolóxica do cosmos desde a creación ata o seu propio día, e incorpora moitos mitos e lendas sobre transformacións sobrenaturais propias das tradicións grega e romana. Provided by Wikipedia