Marcelino Menéndez Pelayo

Marcelino Menéndez Pelayo (Santander, 1856ko azaroaren 3a – ''ibidem.'', 1912ko maiatzaren 19a) espainiar idazle, politikari eta filologoa izan zen. Ideien historia, Espainiako eta Latinoamerikako literaturaren kritika eta historia eta espainiar filologia landu zituen. Poesia, itzulpengintza eta filosofia ere landu zituen. Enrique Menéndez Pelayo idazlearen anaia zen.

Bartzelonako Unibertsitatean ikasi ondoren, Madrilgo Unibertsitateko Literaturako katedraduna izan zen, hogeita bi urte baizik ez zituenean. Berrogeita bi urte zituela, Madrilgo Biblioteca Nacional-eko zuzendari izendatu zuten, eta kargu horretan jarraitu zuen hil arte. Hizkuntza eta Historia Akademietako kide izan zen. Lan handia egin zuen literaturaren, historiaren eta filosofiaren ikerketan eta kritikan, betiere ikuspegi kontserbatzaile eta erlijioso batetik. Idatzi zituen lan ugarien artean, gehienak literaturaren ingurukoak izan baziren ere, ''Historia de los heterodoxos españoles'' (1880-1882, 3 liburuki, ''Espainiar heterodoxen historia'') da ezagunena. Wikipediatik informazioa lortu