Maurice Blondel

Maurice Blondel (Dijon, 2 november 1861 - Aix-en-Provence, 4 juni 1949) was een Frans katholiek filosoof. Tijdens zijn carrière was hij professor aan de universiteiten van Montauban, Rijsel en Aix-Marseille. Net als zijn tijdgenoot Henri Bergson was hij een vertegenwoordiger van de levensfilosofie en een anti-rationalist, en nam zo een kritische houding in ten opzichte van wetenschap.

In zijn eerste werk, ''L'Action'' legde hij de fundamenten voor zijn latere werk. Blondel ontwikkelde in zijn leven een "filosofie van het handelen", als alternatief op het neothomisme, welke de klassieke neoplatonistische denkwijze met het moderne pragmatisme in verband bracht met een vorm van een christelijke filosofie van de religie. Blondel was qua wijsgerig temperament zeker een dialecticus en mediator. Oorspronkelijk had hij de term "pragmatisme" gemunt in de uiteenzetting van zijn ''philosophie de l'action'', maar later wilde hij weer van deze term af omdat hij zich wilde blijven onderscheiden van de wel erg pragmatische Amerikaan William James. Blondel stond voor een goedbegrepen ‘immanentisme’. Hij was van mening dat als je de menselijke handeling ten einde toe doordenkt, je onvermijdelijk (“l’unique nécessaire”) voor de keuze van het geloof komt te staan. De wetenschappelijke (rigoureus filosofische) analyse van de immanentie leidt onvermijdelijk tot de vraag naar transcendentie, menselijke autonomie leidt tot heteronomie, zonder die autonomie tekort te doen. Onder meer door dit zgn. ‘immanentisme’ raakte Blondel verwikkeld in de katholieke strijd om het modernisme uit het begin van de 20ste eeuw. Voor de complexe relatie tussen immanentie en transcendentie zie o.m. . Andere belangrijke werken van hem waren ''La Pensée'' en ''Le Problème de la philosophie catholique''. Door Wikipedia aangeleverd